Dün önemli bir gündü bizim için. Nazlım tuvalete gitti, soyunup tuvalete oturdu ve çişini yaptıktan sonra poposunu duvara onun için taktığımız ıslak tuvalet kağıdı ile temizledi. Ellerini sabunladıktan sonra banyodan çıktı. Bu işi 3,5 yaşından daha önce yapan mutlaka vardır ancak bizim için ilk oluşu önemli.
Bu aralar her şeyi kendi başına yapma çabası oldukça fazla. Evde ne giyip dışarıda hangi kıyafet ile gezmek istediğine karar vermesi zaten çok önce başlamıştı. Anladığım bu kıyafet seçimi “Onun üzerine bunu giymem” hareket tarzı, kızlarda gen kodlu olarak geliyor. Ancak bizim açımızdan önemli olan bu kıyafetleri bir süredir kendi kendisinin çıkarıp giymesi.
Bu güne kadar ağzından çıkan ilk kelimeden ilk adımlarına ya da emzik kullanımından tuvalet eğitimine kadar hiç bir şey için zorlamadık. Doğru zaman geldiğinde, motivasyon ya da teşvik edici davranışlar ile bunların hepsini kendi kendine yapmasını sağladık.
Ufaklıklar açısından hem kendileri için büyüme göstergeleri hem de hayatlarında oldukça radikal sayılabilecek bu tür değişikliklerde anne babanın rolü çok önemli. Her çocuk aynı gelişim seviyesinde olmadığından dolayısıyla bu gibi şeyleri hepsinin aynı zamanda yapması da mümkün değil. Bunu da en iyi anlayacak olan, biz ebeveynler. Dolayısıyla X’in kızı 2 ay oldu memeyi bırakalı ya da Y yürüyor bizimki hala emekliyor yaklaşımı hem çocuğu hem de sizi olumsuz etkiler.
Gelişim sürecinde bu tür değişiklikler için onları motive etmek ya da teşvik etmek önemli, ancak bunun için doğru zamanlamayı en iyi siz bilmelisiniz…
No comments yet. Be the first one to leave a thought.